Μια Σπαρτιάτισσα που λατρεύει τους θετικούς ανθρώπους και θαυμάζει όλους τους καλλιτέχνες.  Η εικαστικός-ζωγράφος, Μάτα Φλώρου, μεγάλωσε στο Βασσαρά Λακωνίας και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στον σχεδιασμό κτιρίων και αγιογραφίας.  Η ζωγραφική ήταν στο μυαλό της από παιδί, όταν στο δημοτικό σχολείο η δασκάλα της η κα Φωτεινή Σαμπατάκου – Μητράκου, τη μύησε στη ζωγραφική εξασκώντας τους μαθητές της στη χρήση όλων των τεχνικών εικαστικής δημιουργίας.

Η θέληση και το πάθος της για τη ζωγραφική την οδήγησαν ως κινητήριο δύναμη να αποφοιτήσει από τη Σχολή Αγιογραφίας της Ιεράς Μητρόπολης Μονεμβασίας και Σπάρτης «ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ».   Έλαβε μέρος, ως απόφοιτη πλέον  της Σχολής, στην Πασχαλινή Έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην Πνευματική Εστία της Σπάρτης από τις 16 έως τις 30 Απριλίου 2022.  Το έργο της, ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ, είναι εμπνευσμένο από το έργο του Μιχαήλ Δαμασκηνού.  Πρόκειται για ένα ασπρόμαυρο έργο με κάμπο από χρυσό και μελάνι σε προετοιμασμένο ύφασμα.  Το έργο απεικονίζει τη στιγμή όπου ο Κύριος δίνει τη Θεία Μετάληψη και ανακοινώνει ότι κάποιος από τους παρευρισκόμενους θα τον προδώσει. Είναι τότε που ο Ιούδας σφίγγει στην κοιλιά του το πουγκί με τα αργύρια, ενώ καθένας από τους μαθητές έχει τη δική του ξεχωριστή αντίδραση.

Στην ερώτηση πώς προέκυψε η ιδέα του θέματος, η κα Φλώρου απάντησε ότι με αφορμή των δοκιμών που έκανε τα Χριστούγεννα στη χρήση μελάνης επάνω σε ύφασμα, η ανακοίνωση της έκθεσης της έδωσε την  ευκαιρία να ερευνήσει διάφορα θέματα και να καταλήξει στον Μυστικό Δείπνο, έργο το οποίο βρίσκεται στη Μονή Σιναϊτών στην Κρήτη, η οποία περιείχε όλα όσα αναζητούσε σε ένα έργο: τον βαθμό δυσκολίας, τα χρώματα, τα πρόσωπα, τους συμβολισμούς και τις εκφράσεις.  Δίνει έμφαση στην εκφραστική αποτύπωση των προσώπων, στην κίνηση των σωμάτων και στην ένταση του φωτός και της σκιάς.

Η πορεία της στη ζωγραφική ξεκίνησε με τη συμμετοχή για πρώτη φορά στην υπαίθρια έκθεση του πολιτιστικού συλλόγου «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» στον Βασσαρά το 2001 και ακολούθησαν τρεις εκθέσεις, από το 2017 έως το 2019 στον Βασσαρά και την Αράχωβα σε συνεργασία με τον δημιουργό κοσμημάτων, Παντελή Κοντάκη και την καλλιτεχνική ομάδα «ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ».  Τα υλικά που χρησιμοποιεί για τις αγιογραφίες είναι τα φυσικά παραδοσιακά υλικά, σκόνες, ύφασμα, χαρτί όπως επίσης λάδια και ακρυλικά. Ενώ στη διακόσμηση δουλεύει με γυαλί, μέταλλο, ξύλο, μπετό και ύφασμα.

Βασικοί καθοδηγητές στη ζωγραφική της πορεία είναι οι δάσκαλοί της, στην μεν αγιογραφία κ.κ. Βασίλης Θεοδωρακάκος και Στέλιος Γεωργαντώνης οι οποίοι την μύησαν στην έρευνα και τον πειραματισμό, ο δε κ. Χρήστος Καρύδης που της εμφύσησε την αγάπη της για την ιστορία της τέχνης.

Έχει βαθιά Πίστη στην υπέρτατη Δύναμη του Κυρίου και της Θρησκείας, ενώ δίνει μεγάλη σημασία στο κίνητρο, στη σκέψη και στην απόδοση και εκτιμά τους ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν.

Όταν ζωγραφίζει αποστασιοποιείται από την πραγματικότητα και τα κοινωνικά γεγονότα και επιδίδετε σε έργα με θέμα κυρίως πορτραίτα, αντικείμενα και συνθέσεις ανατρέχοντας ξανά και ξανά στο έργο του Πάολο Βερονέζε, ο Γάμος της Κανά. Αγαπημένοι ζωγράφοι της είναι ο Vincent van Gogh, ο Μιχαήλ Δαμασκηνός, ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Γεώργιος Γουναρόπουλος.  

Τα πρώτα της έργα ήταν μικρά πινακάκια με λάδι με θέματα από την καθημερινή ζωή και η τελευταία συλλογή αφορά αντίγραφα θρησκευτικών εικόνων σημαντικών καλλιτεχνών με μελάνι σε προετοιμασμένο ύφασμα.  Ωστόσο, το έργο που θα ξεχώριζε από τη συλλογή της είναι η πρώτη αγιογραφία που έκανα σε ηλικία δεκαέξι ετών, η Παναγία της Μονής Δαφνίου.  «Ο λόγος που το ξεχωρίζω», δηλώνει η κα Φλώρου, «είναι γιατί η έκφραση της Παναγίας έχει κάτι το συγκρατημένα δραματικό το οποίο με παρακίνησε να το φτιάξω παρόλη την έλλειψη εμπειρίας μου τότε.» «Η αλήθεια είναι, ότι όλα γίνονται για καλό και δεν ξεχνώ πάντα να επιστρέφω στην πεποίθηση ότι δεν γνωρίζω τίποτα. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ταπεινός και να μαθαίνει διαρκώς, να βρίσκεται έξω από αυτό που συμβαίνει, πάνω από τα γεγονότα.»  Η ίδια δεν μπορεί να φανταστεί  τον εαυτό της να μην ζωγραφίζει καθώς επιχειρεί να εκφράσει τις σκέψεις τις μέσα από τις γραμμές του σχεδίου και της ζωγραφικής.  Η ζωή της είναι μοιρασμένη χρόνια τώρα ανάμεσα στο εστιατόριο της «Βασσαρόγαμπρος», στην κεντρική πλατεία του Βασσαρά, στους χώρους του οποίου έχει εμφυσήσει την τέχνη της τόσο στη διακόσμηση όσο και στη ζωγραφική, ενώ παράλληλα καταπιάνεται με τον σχεδιασμό κτιρίων και τη διακόσμηση εσωτερικών χώρων σε τεχνικό γραφείο στην Σπάρτη.