-
- Σχεδόν σύγχρονο έργο (πριν από το 1873) είναι τα Κάλαντα (Συλλ. Ιω. Σερπιέρη). Εδώ μια ομάδα αγοριών ντυμένων με τις τοπικές τους φορεσιές (βράκα, φουστανέλα κλπ.) τραγουδά τα κάλαντα μέσα στην αυλή ενός φτωχικού σπιτιού, ενώ, η νοικοκυρά στέκεται στην πόρτα για να ακούσει, κρατώντας το μικρό στην αγκαλιά. Ο καλλιτέχνης έχει ζωγραφίσει με ιδιαίτερη επιμέλεια την ποικιλία των φορεσιών που φορούν τα παιδιά και με μεγάλη ψυχογραφική ικανότητα έχει αποδώσει την έκφραση του κάθε παιδιού, τη στάση του, τη χαρά τους καθώς τραγουδούν και μαζί την έγνοιά τους να εκτελέσουν σωστά το έργο τους, έγνοια που προσδίδει μια σοβαρότητα στα παιδικά πρόσωπά τους. Εκτός από την απεικόνιση της παιδικής μορφής στα πλαίσια εθίμων ή σκηνών με κάποιο λαογραφικό ή εθνογραφικό υπόβαθρο, όπου το παιδί, όπως άλλωστε και οι ενήλικες, μέσα από τη φορεσιά ή το «ρόλο» του στην εικόνα, προβάλλεται κατά κάποιο τρόπο ως φορέας ενός «μηνύματος» με εθνικές προεκτάσεις, ο Λύτρας ενδιαφέρεται να δώσει και μια αμεσότερη αποτύπωση του παιδιού, ζωγραφίζοντας εκφραστικά και χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την παιδική ζωή. Πηγή: Αφροδίτη Κουριά, Ιστορικός Τέχνης, «Το παιδί στην Νεοελληνική Τέχνη (1833-1922) Εικόνες-Αντιλήψεις», Ίδρυμα Ερευνών για το παιδί, Εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα 1985, Δημ.Κεντρ.Βιβλ.Σπάρτης
-
- Χαράλαμπος Παχής-Πρωτομαγιά στην Κέρκυρα, λάδι σε μουσαμά (Εθνική Πινακοθήκη) Η λαϊκότροπη τεχνοτροπία με το σκληρό πλάσιμο και ένα τονισμένο ρεαλισμό δημιουργεί ένα τραχύ αποτέλεσμα που απέχει πολύ από την απαλότητα του παιδιού. Αυτή η αδυναμία στην απόδοση γνήσιων παιδικών μορφών, πέρα από το μέτρο μιας προσωπικής ικανότητας, μαρτυρεί ακόμη την έλλειψη άσκησης και εξοικείωσης αρκετών ζωγράφων μας με το παιδί, ένα δύσκολο μάλιστα από τη φύση του θέμα. Πηγή: Αφροδίτη Κουριά, Ιστορικός Τέχνης, «Το παιδί στην Νεοελληνική Τέχνη (1833-1922) Εικόνες-Αντιλήψεις», Ίδρυμα Ερευνών για το παιδί, Εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα 1985, Δημ.Κεντρ.Βιβλ.Σπάρτης
Υαλοτεχνική Παπαϊωάννου 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.